Ο Νίκος Καρατζάς, ο οποίος παραιτήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα απο τη Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Εύβοιας, διαφωνώντας με τη διαδικασία επιλογής υποψηφίων για τις εκλογές του Νοέμβρη, επισημαίνει για ακόμα μια φορά το λάθος δρόμο που επέλεξαν τα κόμματα, για την εφαρμογή του Καλλικράτη, τονίζοντας πως "δε γίνεται ανανέωση με σάπια υλικά"....
Μέχρι πριν λίγους μήνες μιλούσαμε όλοι για τον "Καλλικράτη" ως ευκαιρία. Ευκαιρία για τη βελτίωση της δημόσιας διοίκησης, ευκαιρία για τη περιφέρεια, ευκαιρία για ανανέωση του πολιτικού προσωπικού.
Όσο πλησιάζουμε στην κάλπη δεν βλέπουμε τίποτα διαφορετικό από μια ακόμη εκλογική (ούτε καν πολιτική) αναμέτρηση. Δεν μιλάμε πλέον για τους νέους δήμους, δεν μιλάμε για τις δυνατότητες ή τα προβλήματα των περιοχών. Ξεχνάμε τους πολίτες και τις πόλεις τους και ενδιαφερόμαστε για τα κομματικά κέντρα. Η Ιπποκράτους, η Ρηγίλλης, ο Περισσός, η Κουμουνδούρου... Οι αποφάσεις θα ληφθούν για άλλη μια φορά στην Αθήνα από κλειστές επιτροπές, μετά από μυστικές διαβουλεύσεις ή από υποδείξεις των πεφωτισμένων.
Παρόλα αυτά οι εκλογές θεωρούνται τοπικές ή περιφερειακές.
Η παρέλαση από πολιτευτές που δεν κατάφεραν να εκλεγούν βουλευτές, νυν βουλευτές που θέλουν να αποδράσουν.
Γίνεται ανανέωση με τόσο σάπια υλικά;
Κανένα καινούργιο πρόσωπο, καμία φρέσκια ιδέα. Ο ελληνικός λαός και πάλι θεατής στο ίδιο έργο. Και μετά κάποιοι μεγαλόσχημοι απορούν γιατί απαξιώνεται η πολιτική. Όταν θέλουμε πολίτες της μιας φοράς στα 4 χρόνια, η απαξίωση δεν είναι απλά εύλογη αλλά κι επιεικής αντίδραση.
Πως θα επιτευχθεί η αποκέντρωση στη λήψη αποφάσεων, εάν δεν δίνεται φωνή στο λαό της κάθε περιοχής;...
Γιατί σε μια τόσο μεγάλη τομή για το κράτος, χρησιμοποιούνται εκ νέου οι παλιές γνώριμες τακτικές;
Χρίσματα ή στήριξη κατά τον κομψότερο όρο που επέλεξε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Η τοπική κοινωνία και πάλι απούσα.
Η μονή λογική κίνηση που έπρεπε να ανακοινώσουν όλα τα κόμματα μετά τη ψήφιση του Καλλικράτη, είναι η διεξαγωγή προκριματικών εκλογών για την ανάδειξη των υποψήφιων τους.
Είναι αδιανόητο τα δυο μεγάλα κόμματα να προσφεύγουν στη βάση για να εκλέξουν πρόεδρο (και πιθανότατα τον μετέπειτα πρωθυπουργό) και από την ηλικία των 15 μάλιστα, και ταυτόχρονα να υποχρεώνουν τη βάση τους στη σιωπή και να τη θεωρούν ακατάλληλη για την ανάδειξη του υποψήφιου τοπικού "άρχοντα".
Οι σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από αυτή τη συνεχιζόμενη πρακτική είναι προφανείς. Τα χρίσματα έχουν αξία όταν δίνονται από το λαό.
Οι τοπικοί υποψήφιοι πρέπει να συνδιαλέγονται πρωτίστως με τη κοινωνία κι όχι με τα κέντρα εξουσίας (θεσμικά ή μη).
eviaportal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου