Οι γιατροί διαπίστωσαν πως, εκτός του να μην μπορεί να επικοινωνήσει με το περιβάλλον, είχε μείνει και παράλυτος από το λαιμό και κάτω. Μετά από αρκετούς μήνες που δεν ανταποκρινόταν στις θεραπείες, η οικογένειά του έδωσε το «πράσινο φως» στους θεράποντες ιατρούς να διακόψουν τη μηχανική υποστήριξη, ωστόσο αυτοί αντιπρότειναν να περιμένουν λίγες εβδομάδες ακόμα.
Οι μέρες περνούσαν, χωρίς ο Richard να παρουσιάζει βελτίωση. Τότε ο επικεφαλής του νοσοκομείου του Addenbrooke αποφάσισε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια να επικοινωνήσει μαζί του.
Κράτησε τα βλέφαρα του Richard ανοικτά και του είπε πως, αν τον ακούει και καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του, τότε να κουνήσει τα μάτια του. Προς έκπληξη όλων, ο 43χρονος ανταποκρίθηκε στα λόγια του γιατρού. Στη συνέχεια, κουνώντας τα μάτια του απαντούσε με «ναι» και «όχι» στις ερωτήσεις που του έκαναν, μέχρι που έφτασαν και στην κρίσιμη.
Του εξήγησαν την κατάστασή του και τον ρώτησαν αν ήθελε να πεθάνει. Εκείνος απάντησε με ένα έντονο «όχι».
Η ιστορία του Richard αποτελεί ένα νέο επιχείρημα στη φαρέτρα εκείνων που αντιτίθενται στην ευθανασία ατόμων, που δεν μπορούν φαινομενικά να πάρουν αυτήν την απόφαση μόνοι τους.
Οι συγγενείς του λένε τώρα πως, χωρίς προφανή εξήγηση, ο Richard πολλές φορές έχει ένα χαμόγελο στα χείλη του. Ίσως το ότι εισακούστηκε η επιθυμία του, να είναι η απάντησή τους…
Ζούγκλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου