Το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, το οποίο χρησιμοποίησε και στοιχεία από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Γεωλογικών Ερευνών, πραγματοποίησε έρευνα - που επικεντρώθηκε σε 48 πολιτείες με πληθυσμό 50000 ατόμων και άνω - σχετικά με τις εκτάσεις που πρόκειται να απειληθούν, αν ανέβει η στάθμη της θάλασσας. Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας αναμένεται να πλήξει 180 πόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής μέχρι το 2100.
Οι περιοχές που κινδυνεύουν περισσότερο είναι οι δυτικές ακτές που βρέχονται από τον Ατλαντικό και οι παράκτιες πόλεις στον κόλπο του Μεξικού. Για παράδειγμα, το Μαϊάμι, η Φλόριντα, η Νέα Ορλεάνη και η Βιρτζίνια ενδέχεται να χάσουν το 10% της έκτασής τους, ενώ άλλες πολιτείες, όπως η Νέα Υόρκη, η Ουάσινγκτον και το Σαν Φρανσίσκο θα πληγούν σε μικρότερο βαθμό. Οι συνέπειες της ανόδου της στάθμης των υδάτων θα είναι τα ακραία καιρικά φαινόμενα, οι συνεχείς πλημμύρες αλλά και η διάβρωση του εδάφους. Μπορούμε να πούμε, επομένως, ότι ολόκληρες πόλεις κινδυνεύουν να «εξαφανιστούν».
Η άνοδος της στάθμης των θαλασσών οφείλεται στο λιώσιμο των πάγων της Αρκτικής και της Ανταρκτικής, το οποίο προκαλείται από την υπερθέρμανση του πλανήτη, τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα και τις κλιματικές αλλαγές. Πρόκειται βέβαια για μια αλυσίδα φαινομένων, αφού ο θαλάσσιος πάγος, με τη σειρά του, αν και εκτείνεται στις πολικές περιοχές, ασκεί ιδιαίτερα σημαντική επίδραση στο παγκόσμιο κλίμα.
Γνωρίζουμε ότι η θάλασσα ανακλά στην ατμόσφαιρα μόνο το 6% της ηλιακής ακτινοβολίας που δέχεται, με αποτέλεσμα να απορροφάται από τον ωκεανό περισσότερη ηλιακή ενέργεια και να αυξάνεται η θερμοκρασία των πόλων. Αντίθετα, ο πάγος ανακλά ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό της ακτινοβολίας (περίπου το 50-60%). Αυτό σημαίνει ότι στην περίπτωση που ο ωκεανός καλύπτεται από πάγο, απορροφά λιγότερη ηλιακή ενέργεια κι έτσι, η χαμηλή θερμοκρασία διατηρείται σταθερή στις πολικές περιοχές. Συγχρόνως, ο θαλάσσιος πάγος έχει σχέση και με την κυκλοφορία των υδάτων των ωκεανών. Συγκεκριμένα, καθώς το νερό της θάλασσας παγώνει, το μεγαλύτερο ποσοστό του άλατος που διαλύεται αποβάλλεται στο στρώμα του νερού που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια των πάγων· το νερό αυτό γίνεται πιο πυκνό και βυθίζεται στον πυθμένα. Έτσι, τα πολικά νερά κινούνται προς τον ισημερινό, ενώ τα θερμά νερά – που βρίσκονται σε μικρό και μεσαίο βάθος – μεταφέρονται από τον ισημερινό στους πόλους. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι η τήξη των πάγων είναι ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο, διότι έχει άμεσες επιπτώσεις στο παγκόσμιο κλίμα και στο περιβάλλον.
blue planet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου