Παρακάτω παρατείθεται ολόκληρη η ομιλία των εγκαινίων της έκθεσης:
"Σε μια εποχή στην οποία οι τοπιογραφίες χαρακτηρίζονται από πολλούς ως «αρχαιολογία» της τέχνης, ο ίδιος ο καλλιτέχνης καλείται να αναδείξει την αξία αλλά και την σημασία τους.
Γνωρίζοντας καλά πως η νεότερη ευαισθησία ελκύεται από μέσα έκφρασης και τεχνικές μακριά από τη μελέτη της τοπιογραφίας, γνωρίζοντας πως ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ανάγκη από ποσότητα, από διαφορετικότητα και από χρωματική ένταση, γνωρίζοντας πως η μάχη των αυθεντικών υπαιθριστών που προσπαθούσαν να αποκωδικοποιήσουν το χρωματικό ιδεόγραμμα, είναι πλέον παρελθόν, προσπάθησα να είμαι ειλικρινής ακόμη και με τον κίνδυνο να μη γίνομαι αρεστή.
Πιθανόν η παρατήρηση ενός λουλουδιού ή ενός δέντρου να μοιάζει απίθανη στον μοντέρνο άνθρωπο, εξ’ αιτίας του ότι θα χάσει τον πολύτιμο χρόνο του. Πιθανόν να μην επιθυμεί πλέον μια επικοινωνία με την φύση. Πιθανόν να είναι πολλοί λίγοι εκείνοι που την κατανοούν και τη σέβονται, εντούτοις η φύση θα έχει πάντοτε κάτι να πει.
Η ίδια η φύση μας προτρέπει στην ενατένιση. Ο άνθρωπος μπορεί να ενθουσιάζεται για λίγο, αλλά μετά ξεχνά ή δεν επιθυμεί πια την επικοινωνία με τη φύση, πλήττει γρήγορα και προτιμά μια ψηφιακή πραγματικότητα, αλλοτριωμένη από τα μίντια και από άλλα μέσα λιγότερο πληκτικά.
Τι μπορεί να μας συναρπάζει σε μια τοπιογραφία; Την απάντηση θα τη βρούμε στην ίδια τη φύση. Εκείνο που σαγηνεύει σε αυτήν είναι η καθαρά εικαστική της διάσταση. Είναι το αέναο χρωματικό πλέγμα από κάθετους και οριζόντιους άξονες, το φως που αλλάζει αδιάκοπα την ένταση του.
Η έκφραση των συναισθημάτων που προκαλεί η πρώτη εντύπωση στην επαφή με ένα θέμα, κατά την προσωπική μου άποψη, είναι και η σημαντικότερη. Η αποτύπωση αυτής της πρώτης εντύπωσηςείναι αυτό που παρουσιάζεται στα έργα που βλέπετε σήμερα εδώ, διότι παρατήρησα πως ένα συναίσθημα δεν μπορεί να το ζήσει κανείς δυο φορές με την ίδια ένταση. Η αυθεντικότητα της πρώτης λοιπόν ματιάς πρέπει να παραμείνει γνήσια.
Ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης, της οποίας κύριο χαρακτηριστικό είναι η ισορροπία. Αυτό που το έργο μου έχει ως κύριο λοιπόν σκοπό, είναι η αρμονική απεικόνιση μερών της φύσης, όπως: ενός δέντρου με τον ουρανό ή μιας βάρκας με τη θάλασσα.Η φύση είναι η αφετηρία που μου επέτρεψε να αντικαταστήσω τεχνικές στενά δεμένες με το σήμερα, με πιο τολμηρές αναζητήσεις βασισμένες στην ουσιαστικότητα και στη μεγαλύτερη δυνατή ισορροπία της σύνθεσης.
Η βασική ερμηνεία είναι το άυλο ή αλλιώς η συμβολική ζωγραφική, το εσωτερικό φως, το οποίο μπορεί κάλλιστα να αποδοθεί με τη γλώσσα των βασικών χρωμάτων. Το λευκό τιτανίου, το οποίο συχνά προστίθεται σε αυτά, κλέβει από την έντασή τους, χωρίς ωστόσο να τα προδίδει ή να παραβιάζει το χαρακτήρα τους.
Η εκφραστικότητα κι ο δυναμισμός δεν γεννιούνται απαραιτήτως από ένα πράγμα σοκαριστικό, αλλά από κάτι το ειλικρινές, απλό και όμορφο όπως όμορφη είναι η φύση. Ο Λουκιάν έλεγε πως «το όμορφο, είναι μια λέξη φτωχή που δεν καταφέρνει να πει τίποτε για το μεγαλείο του τοπίου».
Η χρήση του χρώματος απευθείας από ένα σωληνάριο, χωρίς πολλές φορές η ευαισθησία του ζωγράφου να συμβαδίζει με αυτό, αλλά για να δείξει πως είναι πρωτότυπος και ότι έχει δυναμισμό, δείχνει μόνο ένα πράγμα. Πως στον αγώνα του καθενός για πρωτοτυπία, όλοι γίνονται ίδιοι χωρίς να το κατανοούν.
Επίσης η σχέση μου με την φύση ήταν τέτοια που με έμαθε να μην την αντιγράφω, ούτε να υπαινίσσομαι ότι υπάρχει κάτι ανύπαρκτο, αλλά να προσαρμόζομαι σε αυτή και να αποδίδω με λίγες γραμμές την ατμόσφαιρα και τον χαρακτήρα ενός τοπίου. Όλα να λειτουργούν σαν ένα σύνολο.
Για εμένα η ζωγραφική είναι αρμονία και κυρίως απλότητα. Η ικανότητα ή τουλάχιστον η συνεχής προσπάθεια να μάθεις να αφαιρείς χωρίς όμως να ακρωτηριάζεις.Με λίγα σημεία και γραμμές να λέγονται πολλά.
Το γεγονός της αλλά πρίμα ζωγραφικής, συνηγορεί επίσης στο να δικαιολογήσει και τις μικρές ή μεσαίου μεγέθους διαστάσεις των έργων μου. Απεικονίζοντας την φύση, δεν θέλω να δώσω την εντύπωση του όγκου ή της προοπτικής. Το φόντο, δεν εισβάλλει στο κέντρο της σύνθεσης αλλά ούτε και παραμελείται. Είναι σε μόνιμο διάλογο με τα κεντρικά αντικείμενα. Έτσι, η ζωγραφική παραμένει πιστή στο δισδιάστατο και στην χρωματική μονάχα προοπτική.
Όπως στην ποίηση ή την μουσική, έτσι και στη ζωγραφική,ο κεντρικός χαρακτήρας ενός καινούριου πράγματος, ο τρόπος με τον οποίο μας συγκινεί και μας αλλάζει τα συναισθήματα, είναι η επαφή του με την αλήθεια.
Δε θέλω να πιστεύω πως είμαστε απλοί καταναλωτές μαζικής κουλτούρας. Όλα ίσως εξαρτώνται από το επίπεδο ανάγνωσης του κάθε έργου καθώς και το βαθμό επικοινωνίας του έργου με το δημιουργό.
Έχτισα εικόνες που προσπαθούν να δείξουν την πραγματικότητα έτσι όπως την σκεπτόμαστε. Αυτές οι εικόνες είναι στην ουσία παράθυρα προς ένα κόσμο άκρως συμβολικό."
Κλείνοντας θα ήθελα να παραθέσω ένα μικρό βιογραφικό της καλλιτέχνιδος Κατερίνας Αρμενοπούλου:
Η Κατερίνα Αρμενοπούλου γεννήθηκε στις 11 Οκτωβρίου το 1979 στην Αθήνα. Φοίτησε στο εργαστήρι ζωγραφικής του Horea Pastina και του Catalin Bolescu καθώς και βυζαντινής ζωγραφικής στο εργαστήρι του Ian Lazar. Αποφοίτησε με άριστα το 2004 και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη ζωγραφική δίπλα στο Gheorghe Angel και ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή κοντά στον Ernest Ioon Stendl. έχει βραδευθεί για τη συγγραφή ποιημάτων σε Πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό, ενώ τον Ιούλιο του 2000 έγινε η δημοσίευση στην "Ανθολογία Νέων Ποιητών". Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Καλλιτεχνική δραστηριότητα:
1. Μάιος 2010: Γκαλερί AZ U CAN 2, Αθήνα (Ζωγραφική)
«Σκηνές από την εποχή του εναπομείναντος τοπίου»
2. Φεβρουάριος 2009: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Μεσσαπίας (Φωτογραφία)
«Περί μελαγχολίας της φύσης»
3. Αύγουστος 2005: Ισόγεια Αίθουσα Δημαρχείου Χαλκίδας (Ζωγραφική)
«Ο κύκλος του ονείρου
4. Δεκέμβριος 2004: Λαογραφικό Μουσείο Δήμου Μεσσαπίας (Αγιογραφία)
«Το Βυζάντιο των Αγίων»
«Σκηνές από την εποχή του εναπομείναντος τοπίου»
2. Φεβρουάριος 2009: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Μεσσαπίας (Φωτογραφία)
«Περί μελαγχολίας της φύσης»
3. Αύγουστος 2005: Ισόγεια Αίθουσα Δημαρχείου Χαλκίδας (Ζωγραφική)
«Ο κύκλος του ονείρου
4. Δεκέμβριος 2004: Λαογραφικό Μουσείο Δήμου Μεσσαπίας (Αγιογραφία)
«Το Βυζάντιο των Αγίων»
5. Ιούλιος 2002: Ισόγεια Αίθουσα Δημαρχείου Χαλκίδας (Ζωγραφική)
«Νεκρές φύσεις και τοπιογραφίες»
«Νεκρές φύσεις και τοπιογραφίες»
Ομαδικές Εκθέσεις:
1. Φεβρουάριος 2010: Εγκαταστάσεις Τμήματος Εικαστικών ΤεχνώνΑ.Σ.Κ.Τ. Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Θέρμη (Ζωγραφική)
’’Vechimea ca noutate’’ («Το παλιό ως νέο»)
Παρουσίαση του καλλιτεχνικού έργου
2. Δεκέμβριος 2009: Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, Γκάζι (Ζωγραφική)
«Η ανθρώπινη μορφή στην τέχνη»
Διοργάνωση Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος
3. Δεκέμβριος 2008: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Μεσσαπίας (Ζωγραφική)
«Η ποιητική του ανθρώπινου σώματος»
4. Αύγουστος 2008: Πλαζ Αστέρια, Χαλκίδα (Φωτογραφία)
«Ενάλιες συνθέσεις»
* Συμμετοχή με παρουσίαση έργου σε φεστιβάλ
5. Ιούνιος 2005: Εθνικό Θέατρο Βουκουρεστίου (Ζωγραφική)
Έκθεση αποφοίτων μεταπτυχιακών σπουδών
6. Ιούνιος 2004: Εθνικό Θέατρο Βουκουρεστίου (Ζωγραφική)
Έκθεση αποφοίτων
7. Φεβρουάριος 2004: Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Βουκουρεστίου
Atelier: Horea Pastina (Ζωγραφική)
8. Ιούνιος 2003: Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Βουκουρεστίου (Φωτογραφία)
«Αυτοπροσωπογραφίες σε άσπρο και μαύρο»
9. Ιούνιος 2003: Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Βουκουρεστίου
Atelier: Horea Pastina (Ζωγραφική)
10. Φεβρουάριος 2003: Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Βουκουρεστίου
Atelier: Horea Pastina (Ζωγραφική)
11. Ιούνιος 2002: Γκαλερί ’’U.N.A’’ Βουκουρεστίου (Αγιογραφία)
12. Ιούνιος 2002: Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Βουκουρεστίου
Atelier: Horea Pastina (Ζωγραφική)
13. Φεβρουάριος 2002: Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Βουκουρεστίου
Atelier: Horea Pastina (Ζωγραφική)
14. Ιούνιος 2001: Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Βουκουρεστίου
Atelier: Catalin Balescu (Ζωγραφική)
15. Φεβρουάριος 2001: Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Βουκουρεστίου
Atelier: Catalin Balescu (Ζωγραφική)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου