Σύµφωνα µε τον µύθο της Πολυνησίας, οι πέτρινοι µονόλιθοι στη Νήσο του Πάσχα τοποθετήθηκαν από έναν βασιλιά ο οποίος ζήτησε τη βοήθεια των θεών προκειµένου τα αγάλµατα να περπατήσουν. Οι αρχαιολόγοι βέβαια προτιµούν την πιο πεζή θεωρία ότι ανυψώθηκαν στη θέση τους µέσα από ένα δίκτυο διαδρόµων που κατασκευάσθηκαν ακριβώς γι’ αυτό τον σκοπό. Οµως µια βρετανική αρχαιολογική αποστολή η οποία µελέτησε αυτά τα γιγαντιαία αγάλµατα τα οποία βρίσκονται πεσµένα και διασκορπισµένα στο εσωτερικό του νησιού - και αποτελούν αντικείµενο συζήτησης και µελέτης ακαδηµαϊκών και εξερευνητών εδώ και πολλές δεκαετίες - κατέληξε σε ένα συµπέρασµα που απειλεί να ανατρέψει ό,τι πιστεύαµε µέχρι σήµερα.
Περίπου 1.000
Εδώ και 50 χρόνια οι περισσότεροι επιστήµονες είχαν υιοθετήσει την άποψη ότι τα αγάλµατα είχαν εγκαταλειφθεί στην άκρη του δρόµου καθώς µεταφέρονταν από τα λατοµεία στο εσωτερικό του νησιού προς την ακτή. Υπάρχουν περίπου 1.000 αγάλµατα, τα περισσότερα σε πλατφόρµες στην περίµετρο του νησιού, ενώ όσα βρίσκονται στο εσωτερικό - γνωστά ως µοάι, έκαστο των οποίων ζυγίζει 86 τόνους - καταγράφονται σε φαινοµενικά τυχαίες θέσεις.
Η µελέτη των ειδικών από το University College του Λονδίνου και το Πανεπιστήµιο του Μάντσεστερ οι οποίοι χρησιµοποίησαν µηχανήµατα υψηλής τεχνολογίας, δείχνει ότι κάθε ένα από τα µοάι είχε πέτρινη βάση και αποτελούσαν µέρος ενός λατρευτικού δρόµου ο οποίος οδηγούσε στο λατοµείο. Το λατοµείο βρισκόταν σε ένα σβησµένο ηφαίστειο, το Ράνο Ραράκου, το οποίο θεωρείτο ιερό µέρος - µια πύλη εισόδου στον Κάτω Κόσµο. «Τα αγάλµατα δηµιουργούνταν εδώ και εδώ έρχονταν να προσκυνήσουν οι κάτοικοι του νησιού, εξηγεί η δρ Σου Χάµιλτον του University College. Τα µοάι ήταν στραµµένα προς τον δρόµο τον οποίο ανέβαιναν οι προσκυνητές και υπολογίζεται ότι είχαν σµιλευθεί µεταξύ 1200 και 1500 µ.Χ. Το µεγαλύτερο έχει ύψος 10 µέτρων.
Τα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου