Ο Γιάννης Μιχαλέλλης. Ανάμεσα σε τόμους ψαλτικής τέχνης, γραμμένους με τη γραφή Μπράιγ, αυτή την περίεργη γραφή με τις ανάγλυφες τελίτσες που διαβάζει κανείς ακουμπώντας τες με τα ακροδάχτυλά του.
Με πολύ σοβαρό πρόβλημα όρασης από γεννησιμιού του σχεδόν, πριν από 49 χρόνια, «αινεί τον Κύριο με ύμνους που ανακαλύπτει με τα δάχτυλα ενώ όλοι οι άλλοι με τα μάτια», όπως χαρακτηριστικά λέει ο δεξιός ψάλτης της ίδιας εκκλησίας Μανόλης Κουτλής.
Ο Γιάννης Μιχαλέλλης «ζει» μέσα στην...
εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, προστάτιδος Αγίας των ματιών, κυριολεκτικά από την κοιλιά της μάνας του. Ο πατέρας του, δάσκαλος και ψάλτης στην ίδια εκκλησία επί μισό και βάλε αιώνα, χάρηκε σαν έγινε πατέρας σε ετούτη την εκκλησιά. Στην ίδια έμαθε πως ο γιος του γεννήθηκε με σοβαρό ίκτερο. Εφυγε για την Αθήνα όπου ο διάσημος Σπύρος Δοξιάδης έδωσε μάχη να κρατήσει στη ζωή το νεογέννητο παιδί. Τα κατάφερε.
Μόνο που οι μεταγγίσεις αίματος του δημιούργησαν σοβαρό πρόβλημα υγείας των ματιών του. Μελαχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια ήταν η αρρώστια που διαγνώστηκε. Μα η Αγία Παρασκευή έκανε, θαρρείς, το θάμα της. Δεν έβλεπε με τα μάτια ο μικρός Γιάννης; Θα έβλεπε με τα ακροδάχτυλά του. Με τα ίδια ακροδάχτυλα θα κατάφερνε να βρει τον δρόμο και στην έκφραση του ταλέντου του για τη μουσική.
Προχθές Μεγάλη Δευτέρα το βράδυ κι ο Γιάννης Μιχαλέλλης ψέλνει για χάρη του Νυμφίου της Εκκλησίας. Με τα δύο του χέρια χαϊδεύει τις σελίδες του βιβλίου μπροστά του και να το θαύμα της Αγίας Παρασκευής. Ετούτο το χάδι μετατρέπει τις τελίτσες σε ήχο. Ομορφο στρωτό βυζαντινό ήχο. «Ψαλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω» λέει ο Δαυίδ κι ο Γιάννης Μιχαλέλλης θαρρείς και ξεχωρίζει ανάμεσα στις άλλες σκιές που μόλις και καταφέρνει να δει μέσα στην εκκλησιά τον άγρια χτυπημένο «Βασιλιά των Ιουδαίων».
«Ολα μπορείς...»
Τον ίδιον που «κυνήγησε» στην Αθήνα σαν τέλειωσε το Λύκειο στο Πλωμάρι, στη σχολή τυφλών για να μάθει το σύστημα Μπράιγ. Αλλά και για να μάθει βυζαντινή μουσική αλλά και κλασική μουσική και ακορντεόν. Αλλά και για να σπουδάσει στη Θεολογική Σχολή. Ολα τα κατάφερε γιατί, όπως λέει, «όλα μπορείς να τα καταφέρεις».
«Ο ζήλος του Οίκου Σου κατέφαγε με», λέει ο Γιάννης δικαιολογώντας το πώς τα κατάφερε. Με έναν ψαλμό πάλι του Δαυίδ απαντά ετούτος ο Λευίτης που ζει συντροφιά με την αγάπη του κόσμου. Δεν θέλησε να διοριστεί, «μου άφησε ο πατέρας μου ένα εισόδημα για να μπορώ να ζω. Μου φτάνει», λέει. Τον μισθό από το ψαλτήρι τον αφήνει στην Αγία Παρασκευή που τρία χρόνια τώρα επισκευάζεται... Νιώθει όμορφα για ετούτο. Για τον Γιάννη η Εκκλησία είναι ζωή, δεν έχει ανάγκη μέσα του να το ξεκαθαρίσει ετούτο. Το πιστεύει και το νιώθει με μια δύναμη πρωτοχριστιανική. «Ο ζήλος του Οίκου σου κατέφαγε με», λέει και ξαναλέει. «Ολα καλά και έχει ο Θεός...», μαρτυρά συνέχεια.
Χαϊδολογεί με τα ακροδάχτυλά του τους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας. «Λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής Ζωοδότα», ακούς από το στόμα του Γιάννη και λες πως ετούτος ο λόγος έχει μεγάλη αξία. Ισως την αξία που θα έπρεπε πάντα να έχει...
Βράδυ Μεγάλης Δευτέρας, ο Γιάννης Μιχαλέλλης κλείνει τα αλλιώτικα βιβλία του, καληνυχτά τον φίλο του τον δεξιό ψάλτη, τον παπα-Βασίλη Χαρέλλη τον ιερέα της Αγίας Παρασκευής, προστάτιδος των ματιών και δική του, και σιγά σιγά μέσα στο σκοτάδι κατηφορίζει για το σπίτι του. Και τι δεν βλέπει ο Γιάννης μέσα στα σκοτάδια..
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου